Z wielką radością możemy poinformować, że prestiżowy, hiszpański magazyn muzyczny Scherzo wyróżnił płytę nagrodą "Excepcional" z utworami Mieczysława Weinberga, pod batutą Anny Duczmal-Mróz i flecistą Łukaszem Długoszem.

Poniżej zamieszczamy tłumaczenie:

SCHERZO
WYBITNE NAGRANIA
MAJA

Tytuł wybitnego nagrania nadajemy nowościom, które w opinii krytyków i redakcji czasopisma, zasługują na szerokie uznanie artystyczne lub stanowią bezwarunkowy punkt odniesienia.

WEINBERG:
Symfonie kameralne – nr 1 i nr 3. Koncert na flet i smyczki op. 75. Łukasz Długosz, flet. Orkiestra Kameralna Polskiego Radia Amadeus. Anna Duczmal-Mróz, dyrygent. DUX 1525 (1 CD)

Już pierwsze takty Allegro, rozpoczynające Symfonię kameralną op. 145, sprawiają, że jesteśmy świadkami czegoś całkowicie niecodziennego. Wyraźne napięcie i wewnętrzna siła ani przez moment nie opuszczą żadnej z koncepcji, sekwencji, przebiegu i punktów zwrotnych tego olśniewającego recitalu. Symfoniczności opusów 145 i 151 nie osłabia fakt, że chodzi o kompozycje na orkiestrę kameralną; to symfoniczność zagęszczona, przenikająca świadomość słuchacza. Tak, jest wyjątkowa, ale nie tylko. Rzecz w tym, że słyszymy wyraźne nastroje tych jedenastu ścieżek, tych osiemdziesięciu minut, w najtrudniejszych, wyostrzonych – nieodpartych i nieustępliwych – sekwencjach. Nie ma też wytchnienia w tak pięknych momentach, jak przecudowne części wolne, na przykład Andante w drugiej części op. 145, albo  Lento rozpoczynającym op. 151, które stara się powrócić w trzeciej części, Adagio, by – niczym nie zrażone – zamknąć się w Andantino.
A pomiędzy tym wszystkim, Koncert na flet, który wcale nie wydaje się pomiędzy, raczej odwrotnie, to symfonie kameralne układają się wokół koncertu. Możemy zaryzykować stwierdzenie, że ukoronowaniem nagrania jest krótkie Largo, w którym flet i smyczki wydają się oddychać w sposób zatrważająco ludzki. To płyta o imponującym poziomie artystycznym, tak, jakby dyrygentka Anna Duczmal-Mróz i wybitny solista, Łukasz Długosz, z towarzyszeniem wspaniałej orkiestry Amadeus, chcieli nam w niej ukazać polską duszę tego urodzonego sto lat temu warszawskiego Żyda, którego wszak znamy jako artystę sowieckiego. Transkrypcja nazwiska, do której jesteśmy przyzwyczajeni: Weinberg lub podobnie, ustępuje oryginalnemu zapisowi polskiemu: Wajnberg. Nie trzeba dodawać, że brzmi tak samo.
Polskie wydawnictwo DUX otrzymuje bardzo wysoką ocenę za jedno z piękniejszych i potężniejszych swoich nagrań.
SANTIAGO MARTÍN BERMÚDEZ

Tłumaczenie: Edyta Kwiatkowska Faryś